sábado, 22 de setembro de 2018

NEMO

Nome: Nemo
Idade: 8 anos
Adora: lugares, a paraia e o sofá; golosinas, pan tostado e yogur
Odia: disparos e cohetes, palos e cordas, imaxinade o porqué.
En una palabra: dozura e elegancia
Breve historia:
Rescatárono en Sevilla malferido na axila co que parecía unha puñalada, pensaron que perdería a súa patiña e de aí o seu nome. Juan e Fanny foron os seus pais de acollida e cos que seguimos en contacto, incluso viñeron a visitalo.
Cando levaba algo máis de tres meses na casa asustouse con un cohete a destempo que botou un veiño, saltou máis de dous metros de cerrado e estuvo tres días desaparecido. Buscámolo incansablemente coa axuda de Rechi e Vero (delegadas de zona de Galgos 112) pero nin rastro del.
Non deixamos nin os cemiterios por rastrear, pero nada... Vese que cando se sentiu seguro comezou a súa volta a casa e despois de centos de chamadas e moitas horas de búsqueda, a miña nena e eu iamos desfacendo o seu camiño ata que por fin o atopamos entrando na casa. Dende aquel día xa o SEU FOGAR indudablemente.
É moi fraco e tímido, dormilón e mimoso, so quere estar na casa ou coa correa ata chegar á praia onde se converte un atleta, é un paiaso amoroso. Comparte a súa vida con unha yorky, Perla e outra galga Ella. A súa caracterísitca máis salientable é a súa macha en forma de corazón.

Begoña e familia.


------------- VERSIÓN CASTELLANO -------------

Nombre: Nemo
Edad: 8 años
Adora: lugares, la playa y el sofá; golosinas, el pan tostado y el yogur
Odia: disparos y cohetes, palos y cuerdas, imaginad el porqué.
En una palabra: dulzura y elegancia
Breve historia:
Lo rescataron en Sevilla malherido en la axila con lo que parecía una puñalada, creyeron que perdería su patita y de ahí su nombre. Juan y Fanny fueron sus país de acogida y con los que seguimos en contacto, incluso vinieron visitarlo.
Cuando llevaba algo más de tres meses en casa se asustó con un cohete a destiempo que echó un vecino, saltó más de dos metros de cierre, estuvo 3 días desaparecido. Lo buscamos incansablemente con la ayuda de Rechi y Vero (delegadas de zona de Galgos 112) pero ni rastro de él. No dejamos ni los cementerios por rastrear, pero nada... Se ve que cuando se sintió seguro comenzó su vuelta a casa y después de cientos de llamadas y muchas horas de búsqueda, mi niña y yo íbamos deshaciendo su camino hasta que por fin lo encontramos entrando en casa. Desde aquel día ya SU HOGAR indudablemente. 
Es muy flaco y tímido, dormilón y mimoso, solo quiere estar en casa o con la correa hasta que llega a la playa y se convierte en un atleta, un payaso amoroso. Comparte su vida con una yorki, Perla y otra galgui Ella. Su característica más destacada su mancha en forma de corazón.

Begoña y familia.

Ningún comentario:

Publicar un comentario