Á praia cos nosos cans

Estamos rematando o verán pero din por aí "nunca es tarde si la dicha es buena" e o certo é que non se me dou por reunir esta información antes, probablemente a miña aversión polas aglomeracións turísitcas fai que empece a disfrutar máis do verán en septembro, onde a marabunta foráne@s descende sustancialmente no meu pobo.  Hoxe veño a contarvos que Galicia conta con máis de 700 praias das cales máis de 360 están na provincia de Coruña, máis de 60 en Lugo e máis de 270 en Pontevedra... pero na maioría dos casos @s nos@s cans/cadelas non son benvid@s.

Lucky e Tommy xogan en O Espiño.

Aquí un resumo das praias ás que si podemos acudir coa nosa familia canina:

En Pontevedra contamos con seis praias caninas:

• As de O Espiño y O Portiño: dúas praias contiguas ao lado do porto deportivo de San Vicente do Mar, en O Grove.
• A praia da Illa da Toxa (O Grove) non admite cans este verán 2018 ainda que algunhas webs así o reflexe e poderían multarte.
• A Cunchina en Gangas, parece que as praias de A Congorza e Lagoelas, do mismo municipio foron pechadas, así que se recomenda consultar antes de acudir para non enfrentarnos a algunha multa.
• Cesantes e Chapela, en Redondela.
• Praia de O Castelete, en Vilagarcía de Arousa, fronte as Naves de Pita.
• Praias da Foz y da Calzoa, en Vigo, habilitadas maila a oposición de parte da veciñanza en maio de 2018.

En A Coruña temos:

• Praia do Areal na Pobra do Caramiñal.
• Praia de Ares

E en Lugo:

• Punta Corveira (Barreiros)

Tendo en conta estos datos, non hai que ser moi list@, para chegar á conclusión que as persoas que temos mascotas temos menos dereitos á hora de poder acudir libremente aos areais a desfrutar de un verán refrescante na costa galega. Outro día porei o que opino eu deste tema, hoxe non teño o día políticamente correcto para opinar ao respecto, de entrada direi que non me parece xusto. Mentres tanto a seguir desfrutando do verán, con ou sen cánidos.

PETA

Nome: Peta
Orixe: Ogrobe
Idade: 15 anos e medio
Adora: que lle den mimos, durmir coa súa amiga gatuna Negri de 21 anos, estar a carón da súa dona
Odia: as moscas, os cans grandes que a bañen (en xeral a auga)
Nunha palabra: entrañable

Breve historia 

Peta é a única femia de unha camada non desexada de un veciño de miña nai en Ogrobe, por sorte tanto ela coma o seus irmáns atoparon fogar rápidamente. Esta camada veu a luz hai xa case 16 anos e de toda esa familia canina Peta é a única que sobrevive a día de hoxe. Creceu entre gatos e humanos, foi feliz durante a maioría da súa vida pero hai algo máis de dous anos a súa sorte cambiou. A mala sorte propiciou un incidente que remataría mal para a nosa Peta, unha Stafford Americana escapou dun garaxe e enzarzouse con ela.Consecuencias: fractura aberta da pata dianteira dereita, desgarro de unha gran parte da pel do pescozo e dislocación da articulación da pata traseira dereita. Tras tres meses de curas e varias intervencións cirúrxicas, Peta queda sen unha das patas dianteiras, as cicatrices do pescozo curan ben e da pata traseira do lado dereito queda bastante tocada. Como resultado temos a unha cadela pequena anciana á que lle costa camiñar, pero ela se adapta e é feliz. Nos últimos 18 meses as cataratas dos ollos comezan a avanzar, a mobilidade da nosa pequena Peta se vai mermando ata o punto no que a día de hoxe camiña pouco. Os anos non pasan en balde e todo o que non envellecera en anos anteriores precipitouse nesta última época.

Peta será sempre a nosa adorable boliña de pelo blanco á que lle encanta perseguir gatos que non son da casa, coa que temos que berrar para que coma (da igual o alimento que lle poñas, cada toma é unha bronca), a que pide para saír en caso de necesidade vital, a que atura a todos os animais da casa... Unha nai que coidou de tres bebés gatunos e a varios pitos de miña nai... todo un exemplo de cadela! Por todo esto e por moito máis imos a querela ata o infinito e máis alá.

FIRMADO: A familia de Peta

--------- VERSIÓN EN CASTELLANO  ---------

Nombre: Peta

Origen: O Grove

Edad: 15 años y medio

Adora: que le den mismo, dormir con su amiga gatuna Negri de 21 años, y estar pegada a su dueña

Odia: las moscas, los perros grandes y que la bañen (en general el agua)

En unha palabra: Entrañable

Breve historia

Peta es la única hembra de una camada no deseada de un vecino de mi madre en O Grove, por suerte ella y sus hermanos encontraron hogar rápidamente. Esta camada vio la luz hace casi 16 años y de toda esa familia canina Peta es la única que sobrevive a día de hoy. Creción entre gatos y humanos, fue feliz la mayor parte de su vida pero hace algo más de dos años su suerte cambió. La mala suerta propició un incidente que remataría mal para Peta, una Staffor Amerciana se escapó de un garaje y se enzarzó con ella. Consecuencias: fractura abierta de la pata delantera derecha, desgarro de una gran parte de la piel del cuello y dislocación de la articulacion de la pata trasera derecha. Tras tres meses de curas y varias intervenciones quirúrjicas, Peta queda sin una de sus patas delanteras, las cicaatrices del cuello curan bien y la pata trasera del lado derecha queda bastante tocada. Como resultado tenemos a una perra pequeña anciana a la que le cuesta caminar, pero ela se adapta y es feliz. En los últimos 18 meses las cataratas de los ojos comienzan a avanzar y la movilidad de nuestra pequeña Peta merma hasta el punto en el que a día de hoy camina poco. Los años no pasan en balde y todo lo que no envejeciera en años anteriores se precipitan en esta última época.

Peta será siempre nuestra adorable bolita de pelo blanco a la que le encanta perseguir gatos que no son de casa, con la que discutimos para que coma (da igual el alimento que le pongas, cada atoma es una bronca), la que pide para salir en caso de necesidad vital, la que aguanta a todos los animales de casa... Unha madre que cuidó a tres bebés gatunos y varios pollitos de mi madre... todo un ejemplo de perra. Por todo esto y por mucho más la vamos a querer hasta el infinito y más allá.

Peta será sempre a nosa adorable boliña de pelo blanco á que lle encanta perseguir gatos que non son da casa, coa que temos que berrar para que coma (da igual a comida que lle poñas, cada toma é unha bronca), a que pide para saír en caso de necesidade vital, a que atura a todos os animais da casa... Unha nai que coidou de tres bebés gatunos e a varios pitos de miña nai... todo un exemplo de cadela! Por todo esto e por moito máis imos a querela ata o infinito e máis alá.

FIRMADO: La familia de Peta

Post-vacacional

O verán ainda non rematou mais a "volta ao cole" está á volta da esquina... O verán 2018 vaise ir despedindo con moitas novidades e bos momentos, outros non tanto... Centrémonos no bo. Este ano puiden coñecer un anxo con cara de lápiz de dúas cores, blanco e negro, un paiaete mimoso ao que lle encanta facer o tonto para gañar mimos... Sabedes por onde vou? Si, Torito... Aitor para Galgos 112.

Torito foi devolto dúas veces tras ser adoptado, o cabreo que collemos na súa casa de acollida foi monumental. Sen entrar en detalles a responsable de zona de La Rioja meteu a pata ata o fondo con esta adopción fallida, non quero entrar a calificar a esta persoa pero direi que me fixo sentir moi mal. Como quedamos en que iamos centrarnos no bo teño que informar que Torito está novamente en Galicia, contento e feliz coma unha lombriz... eso é o bonito das cousas, que maila que non sempre van ben hai un can que non se queda traumatizado.

Na viaxe de rescate a Logroño para recuperar a Torito, trouxemos a dous galgos máis que está adoptados a día de hoxe en Vigo:

• Bahía, unha galga xoven preciosa de tres patas que comparte piso con outra cadela, dous gatos e dúas humanas. Ten medo da xente pero na casa é todo un amor .
• Phoenix, un avó canoso como Koi, ao que decidiron despachar despois de 10 anos adoptado, move a cola coma se fose un helicóptero e convive con outra caralápiz Galia.

Por outra banda, falando do George Clooney dos galgos, Koi foi visitado pola responsable de zona de Alicante, lugar do que provén. Quedamos, como é habitual en Galicia, a redor dunha mesa con comida e moita xente, moi bo rollo e uns cantos bichos de catro patas. Este reencontro produceuse xusto despois dunha viaxe a Portugal onde nos reencontramos coa nosa primeira acollida, Penny. Cantas emocións, canta alegría ver a outra cara de lápiz sen traumas no seu hábitat natural, xogando con Lucky como o fixera o outubro pasado. Case se me saltan as bágoas de alegría.

E na casa de miña nai, ademáis de Peta (a pequena sin raza de tres patiñas) entrou en acollida outro can, o pequeno Tomasín (alias Seguritas), que finalmente se quedará a vivir alí felizmente adoptado.

E por agora me despido con estas novas desta entusiasta dos Galgos e dos animáis en xeral pero que padece un caso agudo de Galguitis. Próximamente irei presentando a cada membro da familia, tamén aos de Galgos 112 Galicia.