mércores, 17 de outubro de 2018

BAHÍA


Nome: Bahía 
Orixe: Linares, Jaén 
Idade: 3 anos 
Adora: xogar e o sofá 
Odia: os grupos de xente de máis de dúas persoas, os ruídos 
Nunha palabra: tripata 

Breve historia: 

Bahía foi atopada en Linares con unha pata dianteira en moi mal estado que non se puido recuperar, tivéronlla que amputar e maila eso fai vida normal: corre, salta xoga... coma se tivese catro patiñas. Na súa vida debeu sufrir moito porque lle custa confiar nas persoas e non se deixa acariciar, ten medo ata do vento e cando baixamos á rúa se ve un grupo de xente de dúas o máis persoas entra en pánico e trata de cobixarse detrás das nosas pernas. Ás veces temos que esperar a que a acera se despexe de xente para poder seguir coa nosa marcha. 

Leva tres meses con nós e, maila que queda moito camiño para recuperarse, na casa é súperxoguetona e encántalle trabarlle aos gatos, tenos fritos de tanto cachondeo. Con nós xoga moito e encántalle darnos pequenos bocadiños de amor. Cando pilla algo pola casa e o desfai despois pon cara de boa como de non ter roto un prato na súa vida. Adora xogar meténdose baixo as mantas ou con outros cans e como bo galgo o sofá é o seu trono e ela é a raíña. Danlle medo os pés das persoas (con ou sen calzado), a xente na rúa, os ruídos... esperamos de todo corazón de que pouco a pouco e con moita paciencia e amor se lle vaian pasando estes medos... 

Palmi e Eva 

 ----------- VERSIÓN EN CASTELLANO ----------- 

 Nombre: Bahía 
Origen: Linares, Jaén 
Edad: 3 años  
Adora: jugar y el sofá
Odia: los grupos de gente de más de dos personas, los ruidos... 
En una palabra: tripata 

Breve historia: 

Bahía fue encontrada en Linares con una pata delantera en muy mal estado que no se pudo recuperar, se la tuvieron que amputar pero pese a ello hace una vida normal: corre, salta, juega... como si tuviese cuatro patitas. En su vida debió sufrir mucho porque le cuesta confiar en las personas y no se deja acariciar, tiene miedo hasta del viento y cuando bajamos a la calle si ve a un grupo de gente de dos o más persoas entra en pánico y se intenta cobijar detrás de nuestras las piernas. A veces tenemos que esperar a que la acera se despeje de gente para poder seguir con nuestra marcha. 

Lleva tres meses con nosotras y, aunque todavía queda mucho camino para recuperarse, en casa es súper juguetona y le encanta mordisquear a los gatos, los tiene fritos de tanto cachondeo. Con nosotras juega muchísimo y le encanta darnos pequeños mordisquitos de amor. Cuando pilla algo por casa y lo destroza después pone carita de buena como de no haber roto un plato en su vida. Adora jugar metiéndose bajo las manta o con otros perros y como buen galgo el sofá es su trono y ella es la reina. Le dan miedo los pies de las personas (con o sin calzado), la gente en la calle, los ruidos... esperamos de todo corazón que poco a poco y con mucha paciencia y amor se le vayan pasando estos miedos. 

Palmi y Eva

Ningún comentario:

Publicar un comentario