sábado, 3 de novembro de 2018

COOPER Y GRETA

Hoxe temos una dobre presentación! / ¡Hoy tenemos una doble presentación!
Izda GRETA / Dcha COOPER
Nomes: Cooper e Greta
Orixe: Linares, Jaén (ambos)
Idade: 4 aniños (ambos)
Adoran:
Cooper adora durmir, os mimos, xogar con nen@s e comer (nesta orde).
Greta adora comer, xogar con outros cans e nenos, revolcarse e bañarse na praia e dormir (tamén por esta orde).
Odian:
Cooper odia a auga.
Greta odia os garaxes e os espazos escuros e cerrados con portas metálicas (vaia, que curioso! Non?)
Nunha palabra:
Cooper é un galán e a delicadeza feita can.
Greta é un "bulldozer pizpirieto", imaxinádela?
Breve historia:


Cooper apareceu en Linares vagando polas rúas coa súa pata dianteira rota. Polo visto o seu dono vendoulla e o abandonou á súa sorte porque xa non lle sería para cazar. Cando o atoparon, a súa patiña xa soldara e quedara con unha deformidade que era difícil de poerar. Estivo nunha casa de acollida ata que pasou a unha das residencias da asociación. Alí estuvo outros seis meses convivindo de marabilla con outros galgos, ata decidimos que eriamos que formase parte das nosas vidas en Galicia e adoptámolo hai algo máis de ano e medio.

Dende o primeiro día que chegou á casa roubounos o corazón (e o sofá, claro), pero non o cambiariamos por nada. Ao principio tiña medo dos ruidos fortes e dos homes con gorra e bastón (tamén moi curioso)... pero pouco a pouco se foi facendo ao barrio e maila todo pasea todo estirado pola rúa buscando mimos e caricias de nenos e veciños que se acercan a saludalo. É un galgo nobre, bo e sensible. Non molesta. Non te enteras de que está. Sempre atento ao que fas, é coma unha bailarina coa súa "patiña de pau". Pasea con Greta, a súa compañeira, coma galán de cine polas rúas estirando o peito e mostrando a súa bleza. É guapísimo (que vou a dicir eu, claro)...

Greta apareceu tamén por unha rúa de Linares con outra galga, vagando perdida e famélica. Unha cica da asociación recolleuna e a tivo na súa casa de acollida ata que decidimos que, coma Cooper era un galgo tan bo, queriamos que tivera unha compañeira. Greta era unha galga moi medosa que precisaba do carácter tranquilo e estable de outro galgo para convivir e aprender que os humanos non son todos malos. Así foi coma despois de un  ano de que Cooper chegara ás nosas vidas e nos contaxiase desta enfermidade dos galgos, "Galguitis Aguda" (creo que lle chaman), Greta pasou a formar parte da nosa familia. Ao principio tiña moit medo de todas as persoas adultas. Só se deixaba acariñar por nenos. Pouco a pouco foi aprendendo que non van a facerlle dano e agora é a princesa do barrio xunto co seu galán. Ainda ten algo de medo dos descoñecidos, sobre todo dos homes, pero pouco a pouco o está superando e encántalle xogar con outros cans e nenos, sobre todo se teñen bocata. Na casa é moi obediente e educada, ainda que é algo patosa, sobre todo cando oe que chegas e te ven recibir coma un elefante nunha cacharrería. Non pode reprimir a súa ledicia e te atropela literalmente. Na pria corre coma unha bala e métese na auga ata o pescozo, desfrutando da súa liberdade e do amor que lle damos, ainda que ela nos da a nós moitísimo máis...

Cooper e Greta son o mellor que nos pasou con diferencia. Somos felices de telos connosco e de que nos escolleran como familia humana. Porque eu creo, como deicen pora í, que son eles os que nos escolle a nós e non teño ningunha dúbida. E por suposto gracias a GAlgos 112 pola gran labor que fan con eles e facer posible que hoxe Cooper e Greta formen parte da nosa familia.

María S. e familia
----------- VERSIÓN EN CASTELLANO ----------- 
Nombres: Cooper y Greta
Origen: Linares, Jaén (ambos)
Edad: 4 añitos (ambos)
Adoran: 
Cooper adora dormir, los mimos, jugar con niños y comer (en este orden).
Greta adora comer, jugar con otros perros y con niños, revolcarse y bañarse en la playa, y dormir (también en este orden).
Odian: 
Cooper odia el agua. 
Greta odia los garajes y los espacios oscuros y cerrados con puertas metálicas (¡vaya, qué curioso! ¿No?).
En una palabra: 
Cooper es un Galán y la delicadeza hecha perro.
Greta es un “Bulldozer pizpirieto”, ¿os la imagináis?



 Breve historia:

Cooper apareció en Linares, vagando por las calles con su pata delantera rota. Por lo visto su dueño se la vendó y lo abandonó a su suerte porque ya no le servía para cazar. Cuando le encontraron, su patita ya había soldado y se le había quedado con una deformidad que era muy difícil operar. Estuvo en una casa de acogida hasta que pasó a una de las residencias de la asociación. Allí estuvo otros seis meses conviviendo de maravilla con otros galgos, hasta que decidimos que queríamos que formase parte de nuestras vidas en Galicia y le adoptamos, hace algo más de año y medio.

Desde el primer día que llegó a casa nos robó el corazón, (y el sofá, claro), pero no lo cambiaríamos por nada. Al principio tenía miedo de los ruidos fuertes y de los hombres con gorra y bastón… (¡también muy curioso!), pero poco a poco se fue haciendo al barrio y ahora pasea todo estirado por la calle buscando los mimos y caricias de los niños y vecinos que se acercan a saludarle. Es un galgo noble, bueno y sensible. No molesta. No te enteras de que está. Siempre atento a lo que haces, es como una bailarina con su “patita de palo”. Pasea con Greta, su compañera, cual galán de cine por la calle, estirando el pecho y mostrando su belleza. Es guapísimo. (que voy a decir yo, claro).

Greta apareció también en una calle de Linares con otra galga, vagando perdida y famélica. Una chica de la asociación las recogió y la tuvo en su casa de acogida hasta que decidimos que como Cooper era un galgo tan bueno, queríamos que tuviese una compañera. Greta era una galga muy miedosa y necesitaba del carácter tranquilo y estable de otro galgo para convivir y aprender que los humanos no son todos malos. Así fue como un año después de que Cooper entrase en nuestras vidas y nos contagiase de la enfermedad esa de los galgos, “galguitis aguda” creo que la llaman, Greta pasó a formar parte de nuestra familia. Al principio tenía mucho miedo de todas las personas adultas. Sólo se dejaba acariciar por los niños. Poco a poco fue aprendiendo que no van a hacerla daño y ahora ya es la princesa del barrio junto a su galán. Todavía tiene algo de miedo de los desconocidos, sobre todo de los hombres, pero poco a poco lo está superando y le encanta jugar con otros perros y con niños, (sobre todo si tienen un bocata). En casa es muy obediente y educada, aunque un poco patosa, sobre todo cuando te oye llegar y te viene a recibir como un elefante en una cacharrería. No puede reprimir su alegría y te arrolla literalmente. En la playa corre como una bala y se mete en el agua hasta el cuello, disfrutando de su libertad y del amor que le damos, aunque ella nos da a nosotros muchísimo más.

Cooper y Greta son lo mejor que nos ha pasado con diferencia. Somos felices de tenerles con nosotros y de que nos hayan escogido como su familia humana. Porque yo creo, como dicen por ahí, que son ellos los que nos escogen a nosotros, no tengo ninguna duda. Y por supuesto, gracias a Galgos 112 por la gran labor que hacen con ellos y hacer posible que hoy Cooper y Greta formen parte de nuestra familia.

María S. y familia

Ningún comentario:

Publicar un comentario